Binnenwateren

De Haagse Waternota, dat is een item waarvoor ik uit mijn stoel kom. Ik heb wat met water, zeg maar heel veel, en ik heb wat met Den Haag. Zoveel, dat mijn boot, nou ja bootje, De Régâh heet. Op zijn kontje prijkt die “kankâh régâh, de interpretatie van het Haagse logo zoals Marnix Rueb die ziet. Op mijn ligplaats in Nieuwkoop hoor ik nog wel eens “kijk nou, de Reggae”, maar in Friesland heeft het over het Slotermeer geschald: “Kék nâh, de Régâh”. Dat was een Hagenaar, dat kan niet missen.

Ik ben dus van de boten. Komt nog bij dat ik aan het Verversingskanaal geboren ben, dus ook de zee binnen handbereik. Ik hoef mijn leeftijd niet te verraden, maar in mijn tijd liepen we richting het eiland Vloek, over het sluisje in het Verversingskanaal, langs het poepgemaal naar het Stille Strand.

Eén keer per jaar zaten we aan de oevers van het kanaal te kijken naar de roeiwedstrijden van de Nederlandse zeevaartscholen.

Dat kan niet meer. Eerst werd er een zuiveringsbunker in het Verversingskanaal gebouwd, ter hoogte van de Willem de Zwijgerlaan. Vervolgens werd de Nieboerbrug de Nieboerdam. Niks meer te roeien.

Het sluisje bij het eiland Vloek had al jaren daarvoor plaats moeten maken voor de Norfolklijn. De bewoners van de Kranenburgweg lagen te daveren in hun bed vanwege de vrachtwagens met goederen uit of naar Engeland.

Ook dat is alweer verleden tijd. Op de een of andere manier heeft Den Haag de slag verloren van Vlaardingen. Ik zeg Vlaardingen!

Maar ons inventieve stadsbestuur weet dat economisch probleempje adequaat op te lossen. In een paar maanden tijd staat er op het Norfolkterrein een “nood theater”, dat als tijdelijk onderkomen dient voor het Residentieorkest, het Lucent Danstheater en het Koninklijk Conservatorium. Bij tijdelijk denk ik aan een veredelde circustent, maar deze kost 19 miljoen, en dat zie ik circus Renz niet neertellen voor hun onderkomen. Maar…. alles om de synergie tussen muziek, dans en muziekstudenten te bevorderen.

Ik dwaal niet af, mocht u dat denken. Want via de artistieke oplossingen van het huidige gemeentebestuur kom ik bij: het Spui. Met vlak daarbij: de Nieuwe Haven. In de omgeving: de Gedempte Gracht. En de Kalvermarkt.

Juist, dat zegt alles. In vroeger tijden schijnen ze ook stadsbesturen gehad te hebben die niet verder keken dan hun neus lang is. Die de putten gedempt hebben voordat het kalf op de markt verdronken was. Die geen paarden meer nodig hadden om goederen te vervoeren via de Trekvliet. Die havens in Scheveningen aanlegden zonder de mogelijkheid van een verbinding naar het achterland via een bestaand kanaal, de Koninginnegracht. Ooit bedoeld om vuil water af te voeren, maar dat is mislukt.

Misschien zit ik historisch helemaal fout, maar volgens mij was Den Haag een netwerk van grachten en kanalen toen aan het begin van de 20^e eeuw de eerste haven uitgegraven werd. Mijn vader heeft er als kleine jongen nog op de zandhopen gespeeld. Net zoals mijn moeder de beurtschippers in het sluisje van Leidschendam kende.

Historische vergissingen van mensen die dachten dat ze de zaken voor de toekomst regelden.

Maar ja, wie had kunnen voorzien dat we dag dagelijks (heb ik niet zelf verzonnen) in grote getale met sloepen op plassen, rivieren, kanalen en grachten zouden varen. Gouda heeft voor veel geld de stad doorvaarbaar gemaakt. Amsterdam heeft zijn grachten in ere gehouden. Wij zitten met kolken in de Koninginnegracht, en met de Kuyperdam. Als we de Bosbrug aanpassen, blijft hij zo laag dat je nog steeds diep moet bukken om er met de Ooievaart onderdoor te kunnen varen.

In de Waternota staat dat “….voor het vaarseizoen 2013 voor het eerst gebruik kan worden gemaakt van de open-bruggen-route om vanaf het centrum via het Verversingskanaal richting Scheveningen te varen. De bruggen worden op verzoek bediend. Diverse nautische voorzieningen, zoals wachtplaatsen voor de bruggen, worden gerealiseerd…” O ja? Hoe? Gaat de waterzuiveringbunker op de schop?

Dat zou fantastisch zijn. Vanuit de Vliet, via de binnenstad naar de haven en dan naar open zee. Daar droom ik van.

Of per boot de hele Koninginnegracht af naar de Havenkade in Scheveningen. Jachthaventje bij de Blinkerd en daar weer rechtsomkeert, want Seinpost wordt echt niet afgebroken voor een doorvaart naar de plek waar vroeger de bomschuiten op het strand lagen.

Stel dat de Waternota voor de helft gerealiseerd zou worden. Ik zie mij dan al, als schipper naast god, met mijn Régâhtje door Den Haag schuifelen en dan staat u langs de kant te zwaaien. Ja, een droom.

Noor van Kooperen