Pietepeuterige regeltjes

PvdA Tweede Kamerlid Grace Tanamal wil een initiatiefwet indienen waarin buurtbewoners meer te zeggen krijgen over hun buurt. En dat is een initiatief dat velen van harte zullen toejuichen. Buurtbewoners moeten meer zeggenschap krijgen over hun eigen leefomgeving. Uiteindelijk leven we in een democratie. Tanamal vindt dat buurtbewoners als eerste mogen bieden op braakliggende terreinen, het doen van onderhoud van de openbare ruimten, het organiseren van buurtmarkten en het verkrijgen van gemeentelijke financiële middelen voor hun buurt. Mensen hebben het recht hun eigen leven vorm te geven. Helaas komen -volgens haar- buurtcollectieven die initiatieven willen uitvoeren onvoldoende in positie door verschillende belemmeringen. Vaak door de ambtenarij. En daar moet verandering in komen. Weg met die pietepeuterige regeltjes. De initiatiefnota heeft niet voor niets de benaming 'Buurtrechten voor iedereen' gekregen. Nogmaals, het is een prima idee!

Toevallig ben ik momenteel persoonlijk betrokken bij de oprichting van een nieuwe buurtcommissie in de Haagse wijk Morgenstond. Dit gebeurt op initiatief van Stichting MOOI. Deze welzijnsorganisatie staat voor Maatschappelijke Ondersteuning van Omgeving en Individu, met één motto en één visie: 'MOOI verbindt mensen'. En ik moet zeggen dat -voor zover ik weet- de samenwerking tussen MOOI en de gemeente goed verloopt. De initiatieven van de wijkbewoners -geholpen door MOOI- worden veelal wel ondersteund door de gemeente. Maar ik kan me best wel indenken, dat de samenwerking in andere gemeenten stroever verloopt. Misschien dat de gemeente Den Haag hierin een positieve voorbeeldfunctie kan krijgen?

Enige humor mag in een column niet ontbreken. Een vrouw staat onder de douche, als er wordt aangebeld. Ze kijkt door het bovenlicht naar buiten en ziet de buurman voor de deur staan. De vrouw denkt: 'Ach, de buurman is toch blind, dus hoef ik me niet aan te kleden. Ze doet de voordeur open en staat in haar volle glorie -spiernakend dus- in de deuropening. Roept de buurman: 'Buurvrouw, buurvrouw, het ongelofelijke is gebeurd. Ik kan weer zien!'

De Nederlandse burgers hebben een traditie hoog te houden. Al rond het jaar 1200 verenigden de mensen in ons laaggelegen kikkerland zich in de strijd tegen het water. Zo vormden boeren, die buren van elkaar waren, toen al kleine waterschappen. Een eerste vorm van gezamenlijk buurtbeheer. Momenteel zijn er onnoemelijk veel vormen van buurtbeheer: wijkverenigingen en wijkplatforms, Buurt Interventie Teams ofwel buurtbewaking, VVe's, speeltuinverenigingen, et cetera. Collectief optreden geeft macht. En dat moet doorgaan.

De meeste woorden die met buurt beginnen, hebben vaak een positieve klank. Buurtvereniging, buurtsuper, buurthuis, buurtcafé, buurtbus, buurtpreventie en 'even buurten' klinkt bij de mensen vertrouwelijk in de oren. Allerlei zaken die het buurtgevoel steeds meer versterken. Tot slot kan ik concluderen, dat er één spreekwoord in de Nederlandse taal helemaal klopt: 'Beter een goede buur dan een