DE ORGANIST

Het is duidelijk dat men graag mijn organen wil gebruiken om onbekende personen gezond te maken. Mijn organen zijn mijn kroonjuwelen, begeerlijke bio–producten waar men van alle kanten er op loert. Ongure types hoorde ik al tegen elkaar roepen "Laten we de benen nemen". Dan weet je direct waar ze op uit zijn. Het ontging mij ook niet dat één van hen bewonderend zei: "Wat een eikel". Ook dat schijnt goede handel te zijn. Je moet tegenwoordig alles in het oog houden en dat begon mij langzamerhand de keel uit te hangen.

Op mijn laatste benen sleepte ik mij naar het ziekenhuis en sprak de gevleugelde woorden: "U mag alle organen en lichaamsdelen gebruiken die u nuttig acht voor uw bedrijf".

"Bent u soms uw kop kwijt" vroeg de arts lachend.

"Dat juist niet, ik zou graag zien dat u de transplantatie van mijn hoofd als laatste ter hand wil nemen omdat ik zo lang mogelijk mijn kop erbij wil houden ".

"Wilt u echt voet bij stuk houden?" informeerde de chirurg.

"Nou, die kan er als eerste wel af", zei ik "en het is misschien goed te melden dat ik naast lange tenen ook losse handjes heb, dat zal de chirurgische ingrepen vergemakkelijken".

"Wanneer u er zo tegenover staat," sprak de zorgverlener "zullen we toch eerst uw nieren dienen te proeven".

"U denkt toch niet dat ik iets op mijn lever heb?" vroeg ik bezorgd.

"Het zou kunnen, u zou niet de eerste zijn die door een slechte opvoeding tot op het bot bedorven blijkt te zijn".

"Ik moet toegeven dat ik lange vingers heb, maar ja, als ik u een vinger geef dan neemt u toch – hoop ik – wel de hele hand?"

"Geen probleem, als u het maar niet achter de ellebogen hebt, daar is ons instrumentarium niet op toegesneden"

"Nee dat zeker niet, maar nu bedenk ik plotseling dat ik harteloos ben!"

"Dat had u wel eerder mogen vertellen en ook dat u uw laatste oortje al hebt versnoept. U heeft het toch niet op uw heupen?"

Nu kwam het er op aan geen duimbreed te wijken. Ik had één voet tussen de deur en wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont. Ik diende mijn huid duur te verkopen.

"Dit is voor mij een halszaak", zei ik, "en er zal heel wat bloed moeten vloeien voor u mij hier weg hebt".

"Ach, laten we dan ook maar snel beginnen", sprak de arts, "wilt u als eerste uw hielen eens lichten"

Ik deed wat mij werd gevraagd.

"Ik zie het al", zei hij, "alles wat u onder de knie hebt, is niet bruikbaar voor transplantatie!"

"Heb ik daarvoor de longen uit mijn lijf gelopen!" zei ik verontwaardigd.

"U leidt bovendien aan ernstig gezichtsverlies", zei de man, "zo houden we niet veel over".

Ik wilde mijn gal spuwen, maar hij weerhield mij ervan: "U heeft al zo weinig bruikbaars, vind u het goed dat ik even over uw buik loop?"

Mijn maag keerde om. "Steek ik eens een keer mijn nek uit....", mopperde ik, "en dan krijg je dat".

"Moet u uw neus ook maar niet in andermans zaken steken", zei de dokter.

"Het is wel goed hoor", zei ik, "als u mij even rugdekking geeft, maak ik me uit de voeten".

En zo geschiedde.

"Dat had u ook niet moeten doen, bent u soms armlastig?"

"Volstrekt niet, hooguit soms wat handtastelijk".

"Dat is een goed teken, vind u het goed dat ik nu even over uw buik loop?"

Kunt u niet op eigen benen staan

Wat heeft u lange tenen

Wilt u hier even uw neus insteken. Weg neus!

Ondertussen gaf een assistent mij rugdekking.

Heb ik daarom gevraagd", vroeg ik

Wie zijn nek uitsteekt...

Hou dit in het oog

Ik ben in hart en nieren...

Op het oog zie ik er gezond uit. In het oog houden

Veel zitvlees

Het gaat door merg en been

Harde kop Kopschuw Hou je kop Kop en kont

Okselfris

Op schouders genomen

De schijtert " Ze hadden kennelijk ook al belangstelling voor mijn darmen

Uit het oog uit het hart. Pijn in het hart

Een vinger in de pap. Je vingers/nagels er onder krijgen; hij gaf geen duimbreed toe;

Met huid en haar

Handgemeen; handtastelijk; een handigheidje;

Hij stuitte tegen mijn borst

Kin, kaak, tanden

Henk Dorrestijn