Escamp 2012 |
Persoonlijk denk ik wel
eens dat een stadsdeelbestuur een nuttige functie kan vervullen. Ik behoor
niet tot de soort die denkt dat elke ambtenaar de vleesgeworden verspilzucht
van ons belastingsysteem symboliseert, noch tot de groep die eigenlijk de
hele overheid af wil schieten. Maar wel is het naar mijn mening zo dat een
gemeentebestuur zijn bestaansrecht ontleent aan de inzet om van een stad een
prettige leefomgeving voor zoveel mogelijk mensen te maken. Daaraan schort
het wel eens. Het valt ook niet mee om een goed evenwicht te vinden tussen de
rechtse impuls: “Wie mij een strobreed in de weg legt, krijgt met mij te
doen” en de linkse droom: “Laat alles maar aan ons over, wij bouwen de
perfecte heilstaat”.
Daarom moet een
stadsbestuur goed voor ogen hebben hoe de stad er in de toekomst uit moet
zien. Bijvoorbeeld over Escamp kan je veel goede dingen zeggen, maar niet dat
de bestuurders vlak na de oorlog een bruisend stadsdeel in gedachten hebben
gehad toen de plannen op tafel kwamen. Hooguit dat hier de kiem werd gelegd
voor wat later de megastal is gaan heten. Om u als Escampbewoner te prikkelen tot een dynamisch 2012, hoop
ik voor u dat een aantal wensen mogen uitkomen, en ik noem er een paar:
Dus kort en goed:
Mensen, maak er wat van. Henk Dorrestijn |