|
Beursafgang |
|
Het geld vloog je om de oren. Je was wel gek als je nog werkte. De één kreeg een ton toegestopt vanwege zijn postcode, de ander liep binnen omdat hij een microboutje met tegendraadse schroefdraad had weten te patenteren. Overal financieel succes en ik werkte nog gewoon. Als sukkel in het onderwijs. Ik wilde ook wel eens rijk worden. Ik kocht aandelen. Thuis en op mijn werk kon ik de beurskoersen in de gaten houden. Na een paar weken zag ik dat verschillende collega’s, net als ik, permanent de homepage van de Binck Bank op hun computer hadden staan. Met het werk deden we het kalm aan want we hadden alle tijd nodig om rijk te worden. In gesprekjes bleek dat ieder zijn eigen tactieken had om de beurs te slim af te zijn. Van sommigen dacht ik "Die is niet goed bij zijn hoofd". Mij kreeg je niet gek. Ik deed het rustig aan en na één jaar had ik 15% winst geboekt. Daar was ik dik tevreden mee. Kom daar maar eens om met een spaarrekeningetje! Maar overal schoten de koersen omhoog en na een tijdje werd ik toch wat onrustig met die armzalige 15% winst. Wat deed Fortis het goed, of zou ik aandelen ING kopen. Plotseling bleek Tom Tom enorm in de belangstelling te staan, en niet voor niks. Van 6 euro was het in een week geklommen naar 15 euro en de vooruitzichten voor het bedrijf waren spectaculair. Typisch voorbeeld van Nederlands Ondernemerschap in Kennisland. Van uur tot uur hield ik de koersen bij. Twintig euro, 25, 30 40. Toen ze op 55 euro stonden, kon ik me niet meer inhouden. Ik kocht er twintig voor 60 euro per stuk. Merkwaardig dat ze een half uur later al weer gezakt waren tot 56, maar gelukkig veerden ze op. Die dag sloot de beurs op 62 euro en had ik dus virtueel 40 euro verdiend. Gewoon als bijverdienste. Je hoefde er niets voor te doen. Dat geeft een goed gevoel. De volgende dag steeg hij nog verder. Gespannen hield ik de website bij. Maar door dat stomme werk van me kon ik het een paar uur niet in de gaten houden en tussen de middag bleek mijn winst geheel te zijn verdampt. Enkele uren later begonnen de verliezen onrustbarende vormen aan te nemen. Wat te doen? Als ik mijn aandelen ook nog op de markt zou gooien, zou daardoor de koers misschien wel instorten. Asociaal – leek mij dat –jegens mijn vrienden, de kleine belegger. En waarom zou de koers niet aantrekken, Tom Tom was een uitstekend bedrijf. De andere beleggers hadden kennelijk geen oog voor de goede vooruitzichten op de automarkt. Tom Tom was de toekomst. Ze zagen het allemaal verkeerd. Ik kocht er zelfs nog twintig bij toen de aandelen op 25 euro stonden. Dat was een koopje! Dieper kon Tom Tom niet zinken, dacht ik. Toen ze 10 euro waren kocht ik er nog eens 50 bij. Dat was een goeie investering! Over een paar weken, als de koers uit zijn dip zou zijn gekomen, zou ik ze met flinke winst verkopen. Het is een bekend verhaal. Ik ben een stuk wijzer geworden over mezelf. Ik weet nu dat ik er goedgelovig ben ingetrapt en dat ik zeker ook aan een lichte vorm van gokverslaving lijd. En over anderen weet ik nu dat je iedereen gek kan krijgen met de belofte dat Henk Dorrestijn |