|
Werk voor mensen met beperkte mogelijkheden?! |
|
Ja natuurlijk!", roep je dan als je enig gevoel in je donder hebt.
"Haal de belemmeringen weg, effen het pad. Zorg dat ook mensen
met een beperking passend werk kunnen vinden". Nu weet ik toevallig dat
dit een oud thema is. Begin jaren zeventig werkte ik bij een overheid en ik
vroeg de directeur daar : "Halen wij het
percentage gehandicapten dat de overheid nastreeft, want ik ken er geen
een". "Jazeker", zei
hij, "we zitten er ruim boven, maar je kan het
vaak niet zien en ik mag natuurlijk geen namen noemen". Ik zweeg discreet. Later
begreep ik dat hij ook geen enkele naam had kúnnen
noemen. Zo gaat het in deze
maatschappij. Een directeur heeft wel iets anders aan zijn hoofd. Er moet rap
geld worden verdiend en dan heeft het inzetten van werknemers met een
beperking niet de hoogste prioriteit. Het sociale gevoel komt pas boven als
het mes op de keel wordt gezet. Je zou denken dat de
politiek bovenop dit probleem zit. Helaas moet ik zeggen: "van de
politiek is niets van te verwachten". De volksvertegenwoordiger gedraagt
zich als een ouderwetse vakbondsman die de belangen behartigt van een steeds
wisselende achterban. Iedere groepering die hard genoeg zijn ongenoegen uit,
kan er op rekenen
dat er politici zijn die het ongenoegen willen uitbaten, net zoals in het
omgekeerde geval een politicus die heel hard een mening rondbazuint er op kan
rekenen dat hij na enige tijd een bevolkingsgroep vertegenwoordigt. Een
hedendaags politicus heeft namelijk geen eigen geweten, zijn geweten is de
mening van de groep die hij meent te vertegenwoordigen. En dan zijn we nog goed
af! Want "Oh Wee" als het
bestuur in handen valt van "goed–bedoelende politici". De zulken denken het gebrek aan werk op te lossen door goede
gebouwen te laten slopen en daarvoor minder goede gebouwen terug te zetten,
die vervolgens gesloopt moet worden, enzovoort. Daar zit veel werk aan vast
en je houdt slopers, aannemers en bouwvakkers van de straat. Zo hebben de
soldaten van Napoleon om ledigheid te voorkomen op de Utrechtse heuvelrug de
piramide van Austerlitz opgeworpen. Een extra
zandheuvel op de Heuvelrug! Zo gezien is er toch
vooruitgang: de bouw van het monstrum op het Spui zal plaats vinden met
bakstenen. Maar, met het geld van
dit plan zou het voorzieningenniveau van de gehele stad Den Haag van 2 naar 3
sterren kunnen stijgen. Valt het tij te keren? Ook
hier geldt dat de gemeenteraadsleden hun mening pas zullen herzien als de
tegenstanders voldoende lawaai generen. Uit zichzelf zal de volksvertegenwoordiger
niet gauw kiezen voor mensen met een beperking, want hij heeft het veel te
druk met het bouwen van een monument voor de bestuurders, het Spuimonstrum.
Zijn doel is namelijk niet een prettige stad voor de bewoners te maken, maar
een stad waar je mee kan pronken. Waar toeristen op af komen om foto's van te
maken. En dan moet er vooral niet een groep boze
mensen op de voorgrond de foto bederven. Dus zo moet je het
aanpakken, werkwillenden met of zonder beperking:
zorg dat je gehoord wordt en je wordt pas gehoord als je voldoende kabaal
maakt. Bedenk: Nooit werd een lam gespaard voor het slachthuis omdat het zo'n lief mak lammetje was. Pak de trommels en de VUVUZELA's. Op naar het Binnenhof! Henk Dorrestijn |