OPVOEDEN

Ik vind het opvoeden van kinderen lastig en ik ben als vader een ervaringsdeskundige. Omdat mijn moeder niet naliet in woord en gedrag te benadrukken dat de vrouw in deze wereld kansarm is en onderdrukt wordt en omdat mijn stiefvader meeging in deze visie door af en toe hartelijk de tiran uit te hangen, heb ik altijd een zwak gehad voor de geëmancipeerde vrouw.

Ik was voor OPZIJ. Toen ik dan ook een dergelijk type ontmoette, was ik graag bereid

alle grote ambities opzij te zetten en veel tijd in het huishoudelijke werk te stoppen. Toen we vervolgens kinderen namen, was het een logische stap om meer dan de helft van de week thuis te blijven voor de kinderen zodat de kinderen haar carrière niet in de weg zouden staan.

Ik was een zorgzame vader, 's nachts hoorde ik de kinderen wél huilen en stond op om ze te troosten of het flesje te geven terwijl de moeder doorronkte. Ik haalde ze alle dagen 's ochtends uit bed, kleedde ze aan, gaf ze te eten en zette ze aan het spelen. Als ik naar mijn werk moest, maakte ik haar wakker om te waarschuwen dat de kinderen in de woonkamer waren. Als ik van mijn werk thuiskwam, ging ik snel nog even met de kinderen buiten wandelen want ze waren nog niet buiten geweest. Daar was zij nog niet toe gekomen. 's Avonds bracht ik ze naar bed waarbij ik tijdens het voorlezen door vermoeidheid herhaaldelijk zelf in slaap viel maar gelukkig door de kinderen werd wakker gemaakt.

Het was een tijd waarin het voor een vader nog niet zo vanzelfsprekend was om met een kinderwagen over straat te lopen, dus moest ik mij wapenen tegen meewarige blikken van vrouwen. Het viel me wel op dat zich onder de dames geen enkele 'heer' bevond die eens een deur voor je wilde openhouden als je met de kinderwagen een winkel in wilde gaan.

De aap kwam uit de mouw: de moeder bleek "ongelukkig" te zijn. Ze ging er na enige tijd dan ook vandoor met een traditionele man. Ik kwam met mijn ex overeen dat we ieder voor de helft van de tijd voor de kinderen zouden zorgen. Dat was voor mij eigenlijk een verbetering.

Ik bracht ze naar school, bezocht rapportenbesprekingen, ging met ze naar sportclubs, naar het Koorenhuis, naar vriendinnetjes, naar feestjes, haalde ze van de schoolbus, ging kleren kopen, enz. Maar ook gaf ik aan dat dure merkkleding niet nodig was en dat op tijd thuis komen normaal was. Het was allemaal niet makkelijk, maar het ging.

Het was wel duidelijk dat de handigheidjes die vrouwen meekrijgen om het grootbrengen van kinderen te vergemakkelijken in de één oudersituatie niet werden gedeeld met de alleenstaande vader. Daarvoor werd omgaan met zo'n vader als een te delicate onderneming gezien, denk ik, want hij was er waarschijnlijk alleen maar op uit om een alleenstaande moeder te versieren waarbij de kinderen als lokmiddel werden gebruikt.

Het enige compliment wat ik van vrouwen kreeg, was dat "wij het zo goed hadden geregeld".

Ik kon maar één ding denken: "helemaal niet goed, idioot, het is toch helemaal niet wat ik gewild heb toen ik twee kinderen nam!"

Ik weet nu dat je als geëmancipeerde vader met twee kinderen door de vrouw in het algemeen wordt gezien als een looser, als een man die kennelijk meer waarde hecht aan zijn kinderen dan aan een nieuwe vrouw. Anders zou hij wel kwijlend en bedelend rondlopen op zoek naar een vrouw die hem zou willen helpen bij het opvoeden. Want zulke mannen hebben in de kortste keren een vrouw die zich onmisbaar acht voor het opvoeden van zijn kinderen. De meeste vrouwen zijn nog niet zo geëmancipeerd dat ze zouden kunnen bedenken dat ze hun traditionele rol even goed aan een man kunnen overlaten.

Dit is mijn mening, daar zult u het mee moeten doen.

Henk Dorrestijn