|
Het Kappersvak |
|
Het kappersvak is niet
leuk. De hele dag dode haarpunten wegsnijden, baarden en snorren bijpunten,
nekken uitscheren en haren uit oren verwijderen. Mensen met droog haar, vet
haar en rood haar knippen, het lijkt mij niets. En dan de praatjes tijdens de
behandeling. De eeuwige verhalen over het weer en de vakantie. Of nog erger.
Over politiek en belasting betalen. Bovendien doen kappers hun werk staande.
En het is bekend dat mensen met staande beroepen meer aanleg hebben voor het
krijgen van spataderen. Kleine kinderen krijgen
een kapperstrauma aangepraat. Bezorgde ouders die met hun kleintje voor het
eerst bij de kapper komen, zeggen “Het doet echt geen pijn”. Daarna wordt de
peuter op een hoge stoel getild en krijgt een groot wit laken om. Vervolgens
worden de kappersattributen uitgestald, zodat de peuter denkt dat er een
operatie uitgevoerd zal worden. Nogmaals wordt verteld dat het geen pijn doet
en er wordt snoepgoed beloofd. Dat ruikt naar omkoping, in geringe vorm. Maar
bij het horen van de eerste moordende schaar- of tondeusegeluiden breekt de
weerloze kleine meestal toch in tranen uit. Maar het leed wordt uiteindelijk
door de ouders veroorzaakt. Ook dat maakt een kapper mee. Nee, het beroep van
kapper is niet te benijden. In de zestiger jaren
werd ik als jonge jongen door mijn moeder naar de buurtkapper gestuurd. Hij
vroeg dan naar je wensen. Het antwoord was altijd "Gedekt graag".
Toch had je er niet veel te vertellen, want meestal kwam je er met een
bloempotmodel vandaan. In militaire dienst ging het er niet beter aan toe.
Particuliere kappers werden geronseld om zoveel mogelijk dienstplichtigen in
zo kort mogelijke tijd te knippen. Je kwam als fatsoenlijke burger met een
weelderige haardos binnen en liep als De vijftienjarige zoon
van een plaatselijke barbier moest elke zaterdag zijn vader in de zaak
helpen. Hij verrichtte simpele werkzaamheden zoals het afgeknipte haar
opvegen en de klanten alvast inzepen voor het scheren. Op een bepaalde dag
was het erg druk en moest de zoon een klant scheren. Het was voor hem de
eerste keer dus was hij erg nerveus. Op een bepaald moment sneed hij per
ongeluk in de rechteroorlel van de man, dat prompt hevig ging bloeden. De
kapper werd boos, liep naar zijn zoon om hem te bestraffen. Terwijl hij
uithaalde, bukte de jongen en sloeg de kapper de klant ook nog eens een
bloedneus. Na gemaakte excuses, diverse pleisters en een kop koffie ging de
jongen verder met scheren. Plotseling rinkelde de telefoon. De jongen schrok
zo dat hij met het scheermes in een haal het linkeroor van de klant afsneed.
Verbouwereerd fluisterde hij: "Als ik u was, zou ik het oor maar in uw
zak stoppen. Anders slaat mijn vader u helemaal in elkaar!" Maar nu een echt
verhaal. In Mekka in Saoedi-Arabië heeft een kapper de snor van een klant
afgeknipt zonder dat hij daar toestemming voor had gegeven. 'Knippen en
scheren!' heeft hij gedacht. Wat de overijverige kapper heeft bezield, is
niet bekend. De nu snorloze klant heeft wel een klacht ingediend. De barbier
is inmiddels vrij nadat hij acht dagen in voorhechtenis heeft gezeten. Hij
moet zich evenwel nog verantwoorden voor de rechter. Kapper zijn valt niet
mee. Een jongeman met een
supergeweldige haardos kwam bij een kapper binnen. Hij had een afrokapsel in
het kwadraat en wilde dit laten knippen. Tijdens de behandeling kwamen ze aan
de praat. Op een gegeven moment zei de kapper: "Ik zie dat je ook nog in
militaire dienst hebt gezeten." "Hoe weet u dat?" vroeg de
klant verbaasd. Antwoordde de kapper: "Ik heb zojuist jouw baret
gevonden, jongen!" Het kappersvak heeft toch ook zijn leuke kanten. Klaas de Boer |