Eenzaamheid

Eenzaamheid geeft een mens het gevoel van alleen zijn, van het geïsoleerd zijn van de medemensen. Eenzaamheid is een gevoel. In tegenstelling tot een sociaal isolement. Dat is een situatie. Op een andere manier gezegd: er is wezenlijk verschil tussen alleen zijn, en je alleen voelen. Indertijd zong Danny de Munck als Ciske de Rat: 'Ik voel me zo verdomd alleen', terwijl hij midden in een volksbuurt woonde en het bruisende leven elke dag meemaakte. En kijk maar naar onze ex-vorstin Prinses Wilhelmina. Zij woonde na haar aftreden op het grote paleis Het Loo. Dagelijks omringd door vele bedienden schreef zij het boek 'Eenzaam maar niet alleen.'

Eenzaamheid wordt beschreven als een gevoel van verdriet, een gevoel van leegte. Eenzaamheid maakt iemand hardnekkig. Men voelt zich -vaak ten onrechte- niet bij machte zijn situatie en zijn emoties te veranderen. Verstoringen in het levenspatroon vormen vaak de aanleiding tot het ervaren van eenzaamheid zoals het overlijden van een geliefde of het beëindigen van een relatie. Maar iedereen ervaart het op een andere manier. Daarom is de aanpak van eenzaamheid altijd individueel.

Zolang de mensheid er is, is er eenzaamheid. Het is een veel beschreven, bezongen en besproken onderwerp. Ja, zelfs met humor. Drie mannen zitten op een onbewoond eiland. Ze lopen op een mooie dag langs het strand. Plotseling ziet één van hen een lamp in het zand liggen. Hij pakt hem op en wrijft erover. Prompt komt er een geest uit de lamp. De geest zegt: "Ieder van jullie mag een wens doen." De eerste man: "Ik wil graag naar huis, naar mijn vrouw en mijn kinderen.” POEF, en weg is hij. De tweede man: "Ik wil ook graag naar huis, naar mijn vrouw en kinderen." POEF, ook hij verdwijnt. De derde man zegt: "Zonder mijn twee vrienden voel ik mij hier toch wel eenzaam. Ik wens mijn twee maten terug." En met een derde POEF zijn de twee andere mannen weer terug.

Maar nu weer serieus. Er zijn tal van organisaties om eenzame mensen te helpen. Alleen zal degene die zich eenzaam voelt, zelf de eerste stap moeten nemen. Een bezoekje aan de huisarts is meestal voldoende. Hulpverleners zullen alles proberen om te achterhalen hoe de eenzaamheid is ontstaan en wat er als oplossing aan kan worden gedaan.

Ik beëindig met een gedicht.

De Haagse binnenstad in de late uren

de bruine café's zijn overvol

in de bezoekers branden vreemde vuren

de alcohol slaat hen een beetje op hol

Aan de bar staat met heel veel branie

een alleenstaande vijftiger strak in het pak

in zijn hand steevast een shaggie

en constant voor hem een glas cognac

Sterk zijn zijn humorvolle verhalen

hij geeft een dame een bacootje met

maar nu is het tijd om op te stappen

hem wacht thuis een koud leeg bed

In de kroeg hangt men aan zijn lippen

en zien de mensen hem altijd staan

maar in zijn echte leven -zonder te nippen-

moet hij alleen en eenzaam verder gaan