Stadsdeel Escamp |
Wat is Escamp. Een stuk van Den Haag, dat wist ik. Maar Escamp staat niet op mijn stadskaart! Dat is toch wel het
minste wat je verwacht. Eigenlijk bestaat ESCAMP niet Ik begin dus met één
simpel advies aan wie het aangaat: “Zet Escamp op
de kaart!” Uit de Vorige week heb ik met
de fiets en de bus de wijken binnen Escamp
doorkruist. Tjonge, dacht ik, is dat allemaal Den Haag! Bijvoorbeeld dat
Wateringse Veld, dat beviel me wel: speelse architectuur, waterpartijen waar
de waaghalzen van de wijk zich kunnen uitleven op de waterfiets, en verder –
dat vind ik belangrijk - een redelijk Er liepen ook nog
verschillende ménsen!
Behalve dan in Water, autoverkeer en
een trambaan brengen een strenge scheiding teweeg tussen de beide kanten. Een
winkelgebied zonder de veilige geborgenheid van een binnenstad. De winkels
zelf hebben zich in camouflage onder de gebouwen teruggetrokken. Mensen
haasten zich schichtig naar de supermarkt en terug. Alsof er sluipschutters
op de loer liggen. Als ergens de derde wereldoorlog moet uitbreken dan draag
ik Hoe zou het dan zijn in
de oude wijken Morgenstond, Moerwijk en Bouwlust. Wat een rust. Autoverkeer
genoeg, maar toch straalt het rust uit. Deze wijken
zijn soms meer dan vijftig jaar geleden met een visionaire blik gebouwd. Toen voorzag de stedebouwkundige
al het massale autogebruik. De lopende
mens zou uitsterven. Hij zag het toen al en hij verdient een standbeeld omdat
hij de flats heeft beperkt tot 3 à 4 lagen zonder lift. Gemiddeld 3xdaags
moet die moderne mens de trap dus op en af lopen als hij naar de auto wil.
Dat houdt hem gezond! Dat is gezondheidbewust bouwen! Toen al! Dezelfde gelauwerde
architect begreep dat je een mens pas echt gelukkig maakt als die zijn huis
niet meer uit hoeft. Daar is hij heel goed in geslaagd. Hier wordt zelfs de
Openbare Ruimte niet meer door mensen benut. Nergens iemand te zien. De lage
flatgebouwen staan in het openbare groen gerangschikt alsof het een
herstellingsoord betreft waar rust,
regelmaat en reinheid de genezing moeten bevorderen. Ze hoeven zelfs geen
tuintjes te onderhouden. Hier is de strijdkreet van iedere huisvrouw uit de
jaren vijftig: “Opgeruimd staat netjes!” op een hele wijk toegepast. Het zijn keurige wijken.
Voor jongeren valt er niets te doen, de wijken vormen één grote hangplek.
Niets belangwekkends of opwindends, behalve misschien dan dat het aantal
woninginbraken alle records van Den Haag overtreft. Het gemeentebeleid is er
altijd op gericht geweest om van Den Haag een stad te maken om te bezichtigen. Een toonbeeld voor de
rest van de wereld. De ideeën uit het boek van Huxley
“The brave new World”, vrij vertaald
als: “De brave nieuwe wereld”, dat beeld werd in de genoemde wijken
toegepast. Terwijl ik er doorheen fietste, werd ik steeds enthousiaster,
want: In heel Europa – en ver daarbuiten - is nergens zo’n
imposante verzameling flatgebouwen van dit formaat te vinden. Als dit over 5000 jaar
wordt opgegraven kan het de vergelijking met het terracotta soldatenleger van
de eerste Het stadsdeel gaat een
glorieuze toekomst tegemoet. De Chinese en Koreaanse toeristen zullen en
masse deze wijken bezichtigen en ze zullen ons overladen met loftuitingen
over onze oplossing van de problemen. De gemeente heeft goud in handen.
Houden zo! Aan deze wijken verder niks meer doen, ze zijn perfect! En ja, dat
stadsdeelkantoor |